دِگر مخاطب !
کاغذی از جنس ِ همه خاطراتم ،
توتونی ٬ به خوش بویی و بهای ِ لحظه های ِ هدر شده ام !
سیگاری لایت می پیچم و گوشه لب ،
کبریت لازم نیست ...! بی تفاوتی ِ همیشگی ات ، آتشی است گداخته .
ریه هایم پر از مرگ می شود ،
به یکتایی خدا قسم ، که تو در قلب ِ من ، یگانه تری ...
سکانس ِ اول :
یه لحظه احساس کردم تنفره ...
نه من ، اگر لحظه ای هم کسی رو دوست داشته باشم ،
محال ِ تا آخر عمر بتونم نسبت بهش تنفر حس کنم ، اون که دیگه جای ِ خود داره ...
سکانس ِ دوم :
بعدش احساس کردم نسبت به آدمی که هیچ احساس ِ متقابلی نسبت به من نداره ٬
عشقُ گدایی می کنم ، نسبت به خودم احساس انزجار کردم ،
نه ٬ اگر معنای ِ عشق رو می فهمید منو پرستش می کرد !
سکانس ِ آخر :
اتفاقی مختار رو دیدم ، یار ِ نزدیک ِ مختار ، قبل از جدا شدن گفت : "مراقب ِ بی وفایی ِ کوفیان باش"
می دونم بی وفایی نیست اما نمی تونم دلیل ِ رفتارش رو بفهمم !
پشت ِ صحنه همه ی ِ این روز ِ خاکستری :
*:) من ، کاش خدا بودی تا :
والاترین درجه بهشت " قرب ِ تو "، از آن ِ من بود !
و دستان ِ گره خورده در دستانم ، پاداش ِ این همه ایمان و توحید ، در عشق ِ تو ...
مات و مبهوت فقط نگآهت می کنم خدا ،
بازیگران ِ سکانس ِ آخر ِ زندگی ِ من ، چه کسانی هستند !؟
نظرات شما عزیزان: